ای چهارده ساله پالتو من ای رفته سرآستین و دامن ای آنکه به پشت رورسیدی جرخوردی و وصله پینه دیدی هرچند که رنگ ورو نداری وا رفته ای و اتو نداری گشته یقه ات چو قابد سمال صد رحمت حق و لنک بقال پاره پوره ای چو قلب مجنون چل تکه چو بقچه گلین جون ای رفته بناز وآمد باز صد بارگرو دکان رزاز خواهم زتو ازطریق یاری امساله مرا نگه بداری این بهمن ودی مرو توازدست تا سال دگر خدا بزرگست
سلام
اومدم سرزدم
شعر خیلی زیبایی بود
امیدوارم موفق باشین
من قصد اشنایی ندارم