باران

 

 

               باران می امد

                            دست هایمان را باز کردیم 

                            ودعا کردیم 

                                      خشک نشود اوازِ دهنِ بسته مان 

                       در پس توی هزار دقیقه 

                           -پشت اندوه هزار غزل و مه- 

                               دست هایمان بالا بود … 

                    باران امد از چشمانمان … 

                                     اسمان خاموش شد … 

                           خاموش و خشک!